परदेशीको चिट्ठी

आउन त मन थियो नि प्रिया उडेर चरी झै
दु:ख र पिडा बषर्न्छ सधैं असारे झरी झै
सम्झेर ल्याउदा मन मेरो रुन्छ के गरु दुखिले
ब्यथा र पिडा दु:खिले बुझ्ला बुझ्दैनन सुखिले
मनमा त लाग्छ उडौ कि गूडौ त्यो संसार छुनलाई
भाग्यनै रैछ निस्ठुरी मेरो छोडेन रुनलाई
आउन त मन थियो नि प्रिया उडेर चरी झै
सम्झेर तिम्लाई हरपल नयन असारे झरी झै
आमालाई तिम्ले सघाइराख बाबालाई सम्झाइदेउ
साहूको ऋण तिरेर मात्र आउछरे भनिदेउ
गोठमा जादा गाइले सोधे घास दिनु पेट्भरी
तिम्रो र हाम्रो ब्यथा झै बोक्ने धेरै छन देसभरी
त्यसैले प्रिया दु:ख र सुख साटेर जिउने यही हो दुनियाँ
मिलन र बिछोड हांसेर जिउने यही हो दुनियाँ
बाट-प्रदीप, कतार